جناب رئیس جمهور! فقط فوتبال حماسه است؟
جناب رئیس جمهور خبر را خواندم:
«اعضای تیم ملی فوتبال کشورمان چهارشنبه شب 29 خرداد در نهاد ریاست جمهوری واقع در پاستور با دکتر محمود احمدی‌نژاد دیدار کردند. در این دیدار قرار شد که به بازیکنان تیم ملی فوتبال پنجاه میلیون تومان پول نقد و همچنین یک حواله خودرو جهت ورود خودروی خارجی به کشور اعطا شود.»
جناب رئیس جمهور :
در این بیت المالی که با لودر می ریزید پای حماسه سازان فوتبالیست، حماسه سازانی دیگر هم سهم دارند که توجه شما را به اوامر مولای متقیان در این باب جلب می کنم و سپس می روم سر اصل حرف هایم.
حضرت خطاب به مردم می گوید:
چون فردا فرا رسد، صبح زود، پیش من آیید که نزد من، اموالی است، باید میان شما تقسیم کنم و باید همه مسلمانان، چه عرب و چه عجم و چه کسانی که مقرّری می گیرند و چه کسانی که مقرّری نمی گیرند، پیش من بیایند. برای شما و خودم، از خدا، آمرزش می خواهم.
ابن ابی الحدید، به نقل از استادش، ابوجعفر اسکافی، می نویسد:
چون فردا رسید، علی به کاتب خود، عبیدالله بن ابی رافع، فرمان داد، نخست، از مهاجران شروع کند و به هر یک از آنان، سه دینار، و سپس به هر یک از انصار نیز، سه دینار و سپس به دیگران، چه سفید و چه سیاه، هر یک، سه دینار بدهد. در این هنگام، سهل بن حنیف، می گوید: «ای امیر مؤمنان! این مرد، دیروز، غلام من بود و امروز، او را آزاد کرده ام، آیا به او، سه درهم و به من نیز سه درهم می دهی؟». علی گفت: «به او، همان مقدار که به تو می دهم، باید داده شود؛ زیرا، هیچ کس را بر دیگری، جز به تقوا، برتری نیست.»
و اما بعد . . .
جناب رئیس جمهور:
حماسه سازانی که حقوق یک فصل بازی کردنشان برابر است با دو برابر مجموع حقوق 30 سال کار یک استاد دانشگاه .
حماسه سازانی که قبل از بازی ها باید بروید سراغشان و هزاران وعده و وعید مالی بدهید و بعد از خلق حماسه هم باید بلافاصله به آن وعده ها عمل کنید و گرنه در بازی بعدی برایتان تلافی می کنند.
حماسه سازانی که اگر این وعده و وعیدهای مالی نباشد ، معلوم نیست چگونه بازی کنند؟
حماسه سازانی که ماشین های چهارصد میلیونی سوار می شوند.
باید هم پاداش یک گل زدن برایشان 50 میلیون باشد و یک ماشین خارجی و این هدیه شماست فقط. بقیه ارگان ها و نهاد ها را نمی دانم.
حرف اصلی من این نیست. مبارکشان باشد. بالاخره باعث شده اند که ایران سرش را بالا بگیرد و در میدان های جهانی حرفی داشته باشد برای گفتن.
من نمی گویم چرا به آنان چنین پاداش های کلانی می دهید. حرف من چیز دیگری است.
جناب رئیس جمهور:
اگر این حماسه سازان از بیت المال حقی دارند ، افراد دیگری هم از این بیت المال حقی دارند. می خواهم آن افراد را به یادتان بیاورم.
افرادی که خانه نشینی باعث شده است که علاوه بر اینکه از دیده روند، از دل هم بروند.
جانباز شیمیایی شهید سید عبدالله ولی شریف
افرادی که برای حماسه ساختن ، نه حقوق های میلیاردی گرفتند و نه کسی وعده و وعیدشان داد و پس از خلق حماسه هم انتظاری از کسی نداشتند.
حماسه ای که ساختند، نه یک ماه که 8 سال طول کشید و در این بین برخی دست ، برخی پا ، برخی چشم و برخی ذره ذره وجودشان را هم برای خلق حماسه هزینه کردند.
و هنوز که هنوز است هم توقعی ندارند و پس از خلق حماسه هم جز کنایه ها و تهمت ها چیزی نصیبشان نشد و یکی یکی دارند می روند تا به رفقای شهیدشان برسند.
حماسه سازانی که امروز باید حتی اکسیژنشان را هم بخرند.
حماسه سازانی که تنها انتظارشان این است که مثل بقیه مردم فقط نفس بکشند؟
جانباز شیمیایی شهید سید عنایت الله ناصری
تقاضای بیجایی است؟
فقط درمان! همین.
نه ماشین خارجی می خواهند، نه پست و مقامی و نه میزی.
اینها پیش خدا و مردم بدون میز عزیز هستند. پیش شما را نمی دانم؟
اگر طی یک ماه ، سه گل زدن در دروازه ی حریف حماسه است، 8 سال از گوشت و پوست و استخوان مایه گذاشتن ، حماسه نیست؟
اینها که خودشان مرد سکوتند. شما چرا عمل نمی کنید؟
اگر خودشان از نجابت سکوت کرده اند ، بی غیرتم من اگر سکوت کنم .
من باید فریاد بزنم.
اینها که تمام وجود را با خدا معامله کرده اند.
حماسه سازانی که یک گل زدند را میزبان شدید و چنین و چنان ستودید و هدیه دادید و فرمودید : نارحتم که دست شما توی بازی شکست.
اما این حماسه سازانی را که من گفتم ، بعد از 8 سال ضربه زدن به پیکر کفر، حتی رئیس بنیاد شهید و امورایثارگران شهرشان ، انها را به دیدار می پذیرد؟ شما را نمی دانم؟
حتی یک کارمند اداره ای که نام بردم دلش می سوزد که سینه ی جانباز شیمیایی می سوزد؟
اگر آنها حماسه سازند، اینها هم حماسه سازند.
اینها هم از بیت المال سهمی دارند.
نه سهمی که بروند و حساب های ارزی شان را سنگین تر کنند و ویلاهایشان را عریض تر و ماشین هایشان را پیشرفته تر.
سهمی که فقط بتوانند نفس بکشند. بچه های خوزستان که بیشتر از بقیه محتاج اکسیژن هستند. چون از یک هفته 8 روز اینجا هوا پر از خاک است.
سهمی که بتوانند درمان شوند.
سهمی که شرمنده همسران فداکارشان نباشند. چقدر این فرشته صفتان به پای این عزیزان بسوزند و بسازند و دم نزنند؟
درمان!
همین.
خیلی خواسته بزرگی است؟
آقای رئیس جمهور:
حماسه فقط فوتبال نیست.
حماسه سازان واقعی را دریابید که نکند روزی نتوانید پاسخگوی این
کوتاهی هایتان باشید.
