به گزارش صراط، همین چند وقت پیش بود کهدر یک آگهی بازرگانی که مربوط به شیشه پاک کن ضد بخار بود رسماً دوستی دختر و پسر به خردسالان آموزش داده می‌شد. دختر و پسری خردسال پشت دو پنجره بودند و می‌خواستند برای هم پیام بفرستند. یک نفرشان روی بخارهای پنجره خود منظورش را رسم می‌کرد اما دیگری که حتما مادرش از شیشه پاک کن ضد بخار استفاده کرده بود نمی‌توانست از این روش استفاده کند.

 البته این تبلیغ سریع متوقف شد اما نشان داد به همین راحتی می‌توان با تبلیغ یک شیشه پاک کن، آموزش داد که حتی در برف و کولاک هم می‌توان از خانه خارج نشد اما ارتباط با دختر یا پسر همسایه را هم از دست نداد!

اگر از این منظر به برخی سریال‌های همین چند ماه اخیر و در حال پخش نگاه کنیم، همین عادی سازی روابط دختر و پسر را در آنها می‌بینیم. عادی سازی چیزی فراتر از نشان دادن یک ناهنجاری اجتماعی است. می‌توان برخی ناهنجاری‌ها یا بعضی گناهان را نشان داد(می‌توان؟!) و آنها را به نقد کشید و یا حتی با نمایش سرانجام آنها مخاطب را آگاه ساخت. اگرچه این امر در مرحله اجرا نیازمند توجه به ظرافت‌ها مختلفی است اما حداقل در مقام نظر و روی کاغذ امکان‌پذیر است.

اما وقتی حرف از عادی سازی یک موضوع می‌زنیم یعنی اینکه آن موضوع جزئی جاری در فضای قصه باشد، حال اینکه قصه چیست چندان فرقی نمی‌کند. مثلاً داشتن مبل اگرچه الان تا حدودی معمول است اما سالها پیش که یک امر تجملی حساب می‌شد هم جزئی از همه سریال‌های تلویزیونی بود. یعنی چه داستان درباره یک کارمند ساده بود و چه درباره یک جراح متخصص، مبله بودن منزل چیزی طبیعی بود. اگرچه جنس مبلمان تغییر می‌کرد اما در اصل روی مبل نشستن خدشه‌ای وارد نمی‌شد. استفاده از شال برای بانوان یا تراشیدن ریش توسط مجری‌های سیما نیز نمونه‌های دیگری هستند که می‌توان بعنوان مثال برای چگونگی عادی‌سازی در سیما به آنها اشاره کرد.

بنابراین وقتی یک موضوع(گیرم ناخواسته) به اصل ثابت همه سریال‌ها تبدیل می‌شود، دیگر نوع نگاه نویسنده و کارگردان به آن چندان اهمیت پیدا نمی‌کند. ارتباط راحت و دور از حیا و عفت دختر و پسر در سریال‌های تلویزیونی یکی از این موارد است به گونه‌ای که گویی جزئی از سبک زندگی مردم ایران است و آنها با هر اعتقادی و در هر جایگاهی که باشند در برخورد با نامحرم خیلی راحت و باز هستند.

 

«دختران حوا»، «میلیاردر»، «زمانه» و «یلدا» چهار سریالی هستند که یا در حال پخش‌اند و یا اینکه مدت زمان زیادی از پخششان نمی‌گذرد. این چهار سریال با تفاوت‌های فراوانی که در سبک، ژانر، محتوا و کیفیت دارند اما در نوع نشان دادن رابطه دختر و پسر با یکدیگر مشترکند. درواقع همین اشتراک است که باعث می‌شود از عادی سازی حرف بزنیم.

 

ادامه مطلب...

به گزارش پایگاه خبری صراط ؛ محمود احمدی نژاد که صبح امروز در مجلس شورای اسلامی حاضر شده بود تا سخنانی را با نمایندگان و مردم مطرح کند، در بخشی از سخنان خود بخشی از شعر یک خواننده فراری لس آنجلسی را تکرار کرد!
 
«ن.م» خواننده طاغوتی که در حال حاضر ساکن لس آنجلس می باشد در یکی از ترانه های خودش بیان کرده: ...کسی که فرش میبافه نباید رو حصیر باشه.
 
گفتنی است رئیس جمهور در بخشی از سخنان خود عین این عبارات را البته بدون ریتم تکرار کرد!

احمدی نژاد و اهالی اوین!!!!

"صراط" – چند روزی است که انتشار پیام «طلبه سیرجانی» از زندان اوین، نام "علیرضا جهانشاهی" را مجدداً بر سر زبان ها انداخته است.
فردی آمر به معروف که به علت نهی از منکر زمین خواران در سیرجان، محراب و منبر و کاشانه را رها کرده و برای رسوا نمودن این از خدا بی خبران، چهار سالی است که به این در و آن در می زند!

به گزارش سرویس سیاسی صراط ؛ اما این روحانی عدالتخواه سیرجانی، علیرغم تمام قول شرف ها و وعده و وعید ها، چند ماهی است که بعنوان متهم در بند ویژه روحانیت زندان اوین، چوب خط پر می کند و آب خنک نوش جان!

گویا این بار حضور در تحصن طلاب حوزه علمیه بروجرد در اعتراض به مظاهر بی عفتی، کار دست "علیرضا جهانشاهی" داد و موجب احضار به دادگاه و نهایتاً محکومیت این معمم سیرجانی شد!

وی اخیراً در پیغامی از درون زندان، خطاب به "نیروهای حزب الله" و "بچه هیئتی ها"، چنین گفته است:
«محبین اهل بیت، حاج‌ منصور ارضی، حاج‌ سعید حدادیان، حاج‌‌ محمود کریمی، حاج‌ مهدی سلحشور، حاج‌ سعید قاسمی، حاج‌ آقا آقاتهرانی، حاج‌ آقا میرباقری، حاج ‌‌علیرضا پناهیان، سیاسیون، اصحاب رسانه، عدالتخواهان، بسیجیان، دانشگاهیان و با بصیرت‌ها، فقط یادتان باشد ما را تنها گذاشتید.»

اما براستی چه بر سر این طلبه غیور سیرجانی آمده که کاسه صبرش را لبریز کرده و زبان به گلایه و شکوه گشوده است؟!

فارغ از تمامی قصورات و کم توجهی ها نسبت به این روحانی سیرجانی، یادآوری و همانندسازی این واقعه با بحران سازی های رئیس عدالتخواه، پیرامون بازدید از زندان اوین و نیز نامه نگاری های جنجالی، چندان خالی از لطف نیست!

بیاد آورید چند ماه گذشته را که چگونه رئیس خدمتگزار، برای بازدید از زندان اوین، زمین و زمان را به هم دوخته بود و در پی عدم موافقت با درخواستش، برآشفته بود و نامه ای عریض و طویل را که بندهایش به شمارگان نامتعارف "تاسعاً"(!) می رسید را تنظیم نمود!

در این میان ابهام وارده و سوال افکار عمومی از رئیس عدالت طلب این است:
آیا در نظر جناب رئیس مهرورز که فریاد عدالتخواهی ایشان به گوش فلک آسیب جدی رسانده(!)؛ مشاور و رئیس موسسه مطبوعاتی ایرانشان(!) با کارگر و کفاش و قصاب و بقال و بالاخص طلاب توفیری دارد؟!
آیا ملاقات طلبه سیرجانی، ارزش نامه نگاری برای سرکشی از زندان اوین را ندارد؟!
آیا رنگ خون «علیرضا جهانشاهی» با «جناب شباب الفکر»(!) فرق می کند؟!

از همین رو انتظار آن می رود که رئیس لایتناهی همچون جانبداری از عشیره و اقربین خویش، صیانت از حقوق تمام ایرانیان، اعم از موافق و مخالف را واجب بدانند و از برخوردهای گزینشی و سلیقه ای جداً خودداری نمایند!

نقویان ضدانقلاب یا اصلاح طلب یا....

نقویان هیچی نیست جز یک وابسته

 یه زمانی داداش محمود مکتبی بود

و حالا رقیبان انتخاباتی داداش محمود مکتبی در سال 92 که جزء تخریبچی هاشده