ایشان در بخشی از این مصاحبه بیان نموده اند : "مصلحت در قوه قضائیه هیچ جایگاهی ندارد و این قوه فقط باید بر ملاک حق و عدالت حرکت کند. "

 این ادعا  بارها از سوی مسئولین فعلی دستگاه قضایی نیز مطرح شده است . با توجه به اینکه مصاحبه شونده نیز سالیان متمادی از مسئولین قوه قضاییه بوده است مسلما از خوانندگان و شنوندگانی که  این اظهارات را می خوانند یا می شنوند  انتظار دارند که ادعای مطرح شده را باور نمایند ، اما چه کنیم که عملکرد دستگاه قضایی خلاف این موضوع را اثبات می نماید . شاید تکیه بر حافظه تاریخی ملت ایران ایشان و دیگر مسئولین قضایی را ترغیب و به این نتیجه رسانده تا چنین ادعاهایی را مطرح نمایند . اما امروزه و در عصر فناوری اطلاعات و  اخبار که هیچ گفتار و کرداری از چشمان تیز بین ملت پنهان نمی ماند  ما را به نظری بر خلاف نظر ایشان رهنمون می نماید . نگاهی گذرا به وقایع دو سه سال اخیر و نحوه عملکرد دستگاه قضایی در این برهه از زمان نشان از این دارد که در بسیاری  مواقع مصلحت قضایی بر عدالت قضایی چیره گردیده است . آیا نحوه برخورد دستگاه قضایی با آن خانم ساندویچ خور و برادر جهان گردش و یا آن آقای بیانیه نویس چیزی جز مصلحت قضایی بوده است؟ وقتی جناب آقای دادستان حاضر نیست این افراد را دستگیر که نه ، برای پاره ای توضیحات به دادسرا احضار کند  چه مفهومی جز مصلحت قضایی از این نحوه برخورد برداشت می شود. دو سال است که آقایان مسئول در قوه قضاییه هر گاه با این سوال مواجه می شوند که پرونده آن آقازاده فراری و خواهرش چه شده همواره شنیده اند پرونده در حال تکمیل شدن است .

ایشان در بخش دیگری از اظهاراتشان بیان می دارد :

"دستگاه قضایی باید فقط به جایگاه حق توجه داشته باشد و این طور نباشد که برخی تصمیمات این قوه ناظر به ضعیف یا قوی بودن متهمین باشد." باید به ایشان گفت جانا سخن از زبان ما میگویی اما ما دم خروسی که بیرون زده را باور کنیم یا قسم حضرت عباس را . در همین یکی دوساله اخیر که افرادی همچون حجة السلام جهانشاهی (طلبه عدالت خواه سیرجانی) ، علی اصغر سیجانی (کارگردان مستند ظهور ) ، حجة السلام امیری فر (امام جماعت نهاد ریاست جمهوری و کارمند نهاد ) ، کاظم کیا پاشا (مسئول هسته گزینش نهاد ریاست جمهوری ) و ... به بهانه ها و اتهامات  واهی و براساس شکایت مدعی العموم دستگیر و برخی چند ماه و برخی دیگر 40- 50 روز زندانی و بعد آزاد  می شوند  ، چه برداشتی می توان داشت جز بی کسی و ضعیف بودن این افراد در نهاد های قدرت . اینها جزء افراد ضعیف جامعه هستند یا قوی !؟ واقعا چه کسی جز خدا از این افراد پشتیبانی کرد .

وقتی افرادی همچون آیت الله نمازی و حجةالسلام ذوالنور و .... که هریک از آنها دارای مسئولیت و جایگاه والایی در این نظام اسلامی می باشند اتهامات سنگینی را متوجه اطرافیان رییس جمهور می نمایند  چرا دادستان دادگاه ویژه روحانیت یا دادستان دادگاه عمومی و انقلاب حاضر نیستند وارد عمل شده و این افراد را احضار که نه لااقل در یک مصاحبه دعوت نماید که مدارک مثبته خود را در مورد اتهامات به دستگاه قضایی ارائه نمایند .آیا اظهارات این افراد باعث تشویش اذهان عمومی نشده است . آیا فقط باید آبروی علمای صاحب منصب حفظ شود و آبروی امام جماعت نهاد ریاست جمهوری هیچ ارزشی ندارد . آیا فقط باید طلبه سیرجانی که بر علیه پدیده زمین خواری  پیاده روی  میکند به تشویش اذهان عمومی و حرکت خلاف شأن روحانیت متهم شده و بابت چنین عمل قبیحی !! 8 ماه از عمرش را در زندان دستگاه قضایی جمهوری اسلامی بگذراند . پیاده روی یک طلبه در اعتراض به یک ظلم آشکار و در حمایت از فرمایشات  عدالتخواهانه رهبری بیشتر خلاف شأن روحانیت است یا تهمت زدن به اشخاص در انزار عمومی ؟

دقیقا و دقیقا و دقیقا همین رویه نادرست قضایی در اجرای عدالت است که رییس جمهور محترم را به این نتیجه می رساند که بگوید کابینه خط قرمز است . وقتی یک آقازاده ، یک امام جمعه ، یک نماینده مجلس ، یک روزنامه نگار با بصیرت !!  یک یک .... دارای مصونیت قضایی هستند اعضای کابینه چرا از این امر مستثنا باشند . وقتی اعضای کابینه به فرموده امام خامنه ای  ( حفظه الله ) شب و روز خود را وقف کار و تلاش برای پیشرفت و آبادانی این مملکت کرده اند چرا هر روز باید سر قضیه ای متهم شوند و چند روز را بخواهند در زندان بگذرانند تا آقایان منطقه ممنوعه قدرت بهره برداری سیاسی کنند  و الا وقتی که در برابر عدالت، امیر مومنان علی (ع) با یک یهودی به محکمه و نزد قاضی می رود تا پاسخگوی دستگاه مجری عدالت باشد اعضای کابینه که جای خود را دارند .

ماهم به این جملات پایانی مصاحبه  آیت الله نمازی ایمان کامل داریم آنجا که می فرمایند :"رضایت عمومی آن هنگام از عملکرد قوه قضائیه حاصل می‌شود که تمام مردم این احساس را داشته باشند که این دستگاه عدالت را اجرا کرده و فقط به حق عمل می‌کند." و امیدوارم که در سایه عمل به رهنمود های رهبری دستگاه قضایی به  نقطه مطلوب مد نظر ایشان برسد . اعتقاد داریم که همه باید دست در دست هم برای اصلاح دستگاه قضایی تلاش کنیم اما ادامه این رویه قضایی مسلما ما را به این نتیجه می رساند که هر صبح و شام از عمق جان فریاد برآوریم :

 أَیْنَ الْمُنْتَظَرُ لِإِقامَةِ الْأَمْتِ وَالْعِوَجِ؟

 أَیْنَ الْمُرْتَجى لِإِزالَةِ الْجَورِ وَالْعُدْوانِ؟

أَیْنَ.....