بی‌تردید قضاوت زودهنگام و ارائه تئوری‌های یک‌جانبه نیز نه تنها هیچ مشکلی را حل نمی‌کند، بلکه به بحرانی‌تر شدن شرایط دامن می‌زند و پیامدهای غیرقابل جبرانی به بار می‌آورد.

دکتر محمود گلزاری در نشستی تحلیلی اعلام کرد که در چند سال اخیر سن ارتباط با جنس مخالف تا 11 سالگی کاهش پیدا کرده است. به طوری که دوستی دختران و پسران با مسائل عاطفی آغاز می‌شود و سرانجام به روابط جنسی و حتی ارتباط با چند نفر کشیده می‌شود.

تحقیقات نشان داده است که 40 درصد از دختران پیش از ورود به دانشگاه با پسری ارتباط داشته‌اند و 20 درصد دیگر قطع ارتباط کرده‌اند؛ بنابراین 60 درصد آنها ارتباط با جنس مخالف را پیش از سن 18 سالگی تجربه کرده‌اند.

همچنین مشخص شده است که حدود 40 درصد این افراد در زمانی ارتباط خود را شروع کرده‌اند که سنشان کمتر از 14 سال بوده است؛ یعنی در دوران راهنمایی.

 

دکتر گلزاری پیش از این اعلام کرده بود که 80 درصد دختران دبیرستانی در ایران با یک پسر دوست هستند و حتی ممکن است ارتباط جنسی هم داشته باشند. در حالی که خانواده‌ها و مسؤولین مدارس از این موضوع بی‌اطلاع هستند.

یکی از مشاوران دانشگاه‌ها هدف پسران از دوستی با دخترها را گذراندن وقت می‌داند در حالی که دخترها در ذهنشان خیال ازدواج را می‌پرورانند.

برخی از دختران نیز روابط محدود با پسران را پذیرفته و با آن کنار آمده‌اند؛ در حالی می‌دانند شاید سرانجام این ارتباط به ازدواج منجر نشود. این افراد طی آموزه‌هایی که از آن به زندگی مدرن تعبیر می‌کنند، برهم خوردن رابطه را شکست عاطفی نمی‌دانند. 

نکته قابل توجه دیگر برقراری ارتباط توسط برخی از دختران مذهبی است با این توجیه که این رابطه عاملی برای ازدواج است. این دختران از طرف مقابل هم انتظار دارند که نیت ازدواج داشته باشند. آن‌ها به آسانی درگیر مسائل عاطفی می‌شوند و در موارد بسیاری ضربه‌های شدید روحی می‌بینند. روان‌شناسان معتقد حس عذاب وجدان و احساس گناه برای سالیان طولانی با این افراد باقی می‌ماند.

مشاوران و مبلغان دانشگاه در نشست تحلیلی پژوهشگاه فرهنگ، اعلام کردند که این روزها بیشتر پسرها یا اصلاً طالب ازدواج نیستند و یا خواهان ازدواج با دختری هستند که ملاک ثروت و زیبایی را داشته باشد. 

برای مثال پسری اهل یک شهرستان یا روستا که وقتی اولین بار به مشاور رجوع کرده تا زانو در خاک و گل بوده است، فقط می‌خواهد با دختری تهرانی و شمال‌شهرنشین وصلت کند که خانواده‌ای ثروتمند دارد. 

روانشناسان عقیده دارند که این یکی از راه‌هایی است که پسران را به رویای «یک شبه ره صد ساله رفتن» نزدیک می‌سازد. دیگر زمانه‌ای که داماد سرخانه بودن ننگ محسوب می‌شد، گذشته است و امروزه بسیاری از افراد که چشم‌انداز روشنی را برای آینده خود متصور نیستند قصد دارند تا از ازدواج به عنوان پله ترقی استفاده کنند. 

البته واضح است که این آرزو چندان هم به آسانی قابل وصل نیست و در نتیجه آمار ازدواج کمتر می‌شود و با تصمیم‌گیری‌های نادرست بسیاری از زندگی‌ها در چند سال نخست از هم می‌پاشد.

از سوی دیگر درجه زیباپسندی پسران به شدت بالا رفته است و دخترانی که خود را زیبا نمی‌دانند برای جبران مافات و به دست آوردن یک شوهر، بیش از حد لازم آرایش می‌کنند تا بتوانند بیشتر جلب توجه کنند. در کنار آرایش زیاد برای دیده شدن، گروهی از دختران به موارد حادتری از جمله مصرف مشروب و کشیدن سیگار نیز روی می‌آورند تا خود را مدرن و یا حتی مرفه جلوه دهند و از این طریق از غافله عقب نمانند و پسران را تحت تأثیر قرار دهند.

این درحالی است که روانشناسان معتقدند افرادی که با استفاده غیرطبیعی از لوازم آرایش تلاش می‌کنند توجه دیگران و به‌ویژه جنس مخالف را به خود جلب کنند، باید تحت مشاوره و رفتاردرمانی قرار بگیرند.

چندی پیش فاطمه سادات محبی، از پژوهشگران حوزه زنان اعلام کرد که بر اساس تحقیقات به عمل آمده  دلیل بی‌تمایلی 87 درصد دانشجویان پسر به ازدواج، پوشش نامناسب دختران است.

اما رئیس انجمن مددکاری معیار ازدواج اکثر پسران را ثروت دختران می‌داند. دکتر مصطفی اقلیما معتقد است که در حال حاضر به علت شرایط نامناسب اقتصادی معیارهایی که جوانان برای ازدواج خود در نظر می‌گیرند، با گذشته تفاوت زیادی پیدا کرده است.

کارشناسان بسیاری نیز بر این عقیده‌اند که معیار زیبایی به یکی از اصلی‌ترین گزینه‌های انتخاب همسر برای مردان تبدیل شده است. حال این پرسش مطرح می‌شود که با توجه به نتایج مختلف و حتی متضاد تحقیقات در دانشگاه‌ها، آیا می‌توان به ارائه راهکارهای اساسی در این زمینه امید داشت؟