به گزارش  باشگاه خبرنگاران،حمید داود آبادی در آخرین پست وبلاگ خاطرات جبهه نوشت:

اوایل بهمن ماه 1377 بود و بعد از ماه مبارک رمضان. همراه "مسعود ده نمکی" و فرزندانم سعید و مصطفی - که آن موقع هفت – هشت سال بیشتر نداشتند – خدمت مقام معظم رهبری بودیم. نماز جماعت مغرب و عشا در جمع کوچک مان به امامت آقا خوانده شد و آقا همان جا روی سجاده برگشت رو به ما و حال و احوال و گپ و گفت شروع شد. تازه نشریه شلمچه، به ضرب و زور "عطاالله مهاجرانی" وزیر ارشاد اصلاحات تعطیل و قلع و قمع شده بود.

مسعود تقویم زیبایی را که در نوع خود در آن زمان بی نظیر بود، با خود آورده بود تا تقدیم آقا کند. سررسید جالب "یاد یاران" با تصاویر رنگی شهدا که در نوع خود اولین بود.

آقا، سررسید را گذاشت جلویش و شروع کرد به تورق. برای هر کدام از شهدا که تصویرش را می دید، خاطره یا نکته ای می گفت. از شهید "سیدمجتبی هاشمی" که فرمود: "آقا سید برای خودش در آبادان حال و هوایی داشت." تا شهید "عباس بابایی" که آقا خواب زیبایی را که چند شب قبل از آن شهید دیده بود، تعریف کرد.

شهید "محمود کاوه" که آقا از آشنایی اش با خانواده آن عزیز در مشهد گفت و شهیدان دستواره که چند روز قبل از آن، به سر مزار آن سه برادر شهید رفته بود و ...

هر کدام از تصاویر زیبا، احساس آقا را با خود همراه داشت. مثلا عکس شهید "علی اشمر" – قمرالاستشهادیین لبنان - برای آقا خاطره آخرین دیدار پدر آن شهید و برادر بزرگ تر او محمد را به همراه داشت، که حاج منیف گفته بود: "آقا، من حاضرم همین پسرم محمد را هم به راه اسلام و ولایت فدا کنم." و آقا که بر پیشانی محمد بوسه زده بود؛ و چندی بعد، محمد اشمر در عملیات مقاومت جنوب لبنان، با گلوله صهیونیست ها که بر پیشانی اش نشست، به شهادت رسیده بود.

از بقیه بگذریم.
همه اینها را گفتم تا به این جا برسم.
آقا در بین صحبت هایش فرمود:
"تصویر شهیدی در اطاق من هست که بسیار زیباست و خیلی به آن علاقه دارم."
وقتی پرسیدم متعلق به کدام شهید است؟ ایشان فرمود که نامش را نمی دانم. سپس به آقا میثم – فرزندش - گفت که برود و آن عکس را بیاورد.

دقایقی بعد که صحبت ها درباره عظمت شهدا گل انداخته بود، آقا گفت:
"حتما باید شما اون عکس رو ببینید."
سپس رو به میثم کرد و مجددا گفت: "شما برو اون عکس شهید رو از اطاق من بیار."
که آقا میثم رفت و سرانجام عکس را آورد.

کارت پستال کوچکی بود از شهیدی با بادگیر آبی، که بر زمین تفتیده شلمچه آرام گرفته بود.
آن عکس را قبلا دیده بودم. عکسی بود که "موسسه میثاق" منتشر و پخش کرده بود. زیر آن هم نام شهید را نزده بودند.

عکس را که آورد، آقا با احترام و ادب خاصی آن را به دست گرفت و رو به ما نشان داد. همان طور که آن را جلوی چشم ما گرفته بود، فرمود:
"شما به چهره این شهید نگاه کنید، چقدر معصوم و زیباست ... الله اکبر ... من این را در اطاق خودم گذاشته ام و به آن خیلی علاقه دارم."

ناگهان یاد کلامی از دوست عزیزم "حسین بهزاد" افتادم.
چندی قبل از آن، حسین همان عکس را نشانم داد و نکته بسیار مهمی را تذکر داد. آن شهید جوان با سربند خود لوله اسلحه اش را بسته بود و ...
به آقا گفتم:
"آقا، یک نکته مهمی در این عکس هست که مظلومیت او را بیشتر می رساند."
آقا نگاه عمیقی به عکس انداخت و با تعجب پرسید که آن نکته چیست؟ که حرف حسین بهزاد را گفتم:
"این بسیجی، با سربند خود لوله اسلحه اش را بسته که گردوخاک وارد لوله اسلحه نشود. یعنی این شهید هنوز به خط و صحنه درگیری نرسیده و با اسلحه اش هنوز تیر شلیک نکرده است."

با این حرف، آقا عکس را جلوتر برد و در حالی که نگاهش را به آن عزیز دوخته بود، با حسرت و با حالتی زیبا فرمود:
"الله اکبر ... عجب ... سبحان الله ... سبحان الله"
دست آخر، آقا مسعود زرنگی کرد و از آقا خواست تا اجازه دهد عکس آن شهید را به عنوان یادگار به او بدهد. آقا هم پذیرفت و روی دست راست شهید بر عکس، امضا کرد و به عنوان یادگار به مسعود داد.

دیدن این مطلب باعث شد تا این خاطره آقا را درباره شهید را ذکر کنم:

مزار این شهید کجاست؟

با دیدن تصاویر شهدا،به یک عکس خیره شد و ناگهان فریاد زد که این «هادی» من است. من با دستان خودم این کلاه را برایش بافتم.

سالهاست عکسی از یک شهید را در صفحات مختلف اینترنتی، وبلاگ‌ها، سایت‌ها و حتی بر دیوارهای شهرها می‌بینیم. عکس شهیدی که با لباس بارانی آبی خود و کلاهی که به گفته مادرش او برای فرزندش بافته است، از مظلومیت شهدایمان در دل صحراهای جنوب سخن می‌گوید.

هادی ثنایی‌مقدم یازدهم تیرماه 1351 در شهرستان لنگرود بدنیا آمد. این نوجوان بسیجی روز 23 دی‌ماه سال 1365 در منطقه عملیاتی «شلمچه» به شهادت رسید اما پیکرش هیچگاه بازنگشت. همرزمان او از نحوه شهادتش بر اثر اصابت مستقیم تیر می‌گویند یادآور می‌شوند که هادی به همراه تعداد زیادی از شهدا به کنار جاده انتقال داده شد. پارچه سفید به همراه چوبی در کنار او قرار داده شد تا آمبولانس‌ها راحت او را پیدا کنند و به عقب برگردانند. آنها از آن محل دور شدند، آمبولانس‌ها تعدادی از شهدا را به سمت پشت خط آورد ولی خبری از پیکر هادی نبود.

تا به امروز کسی نفهمیده است بر سر پیکر شهید هادی ثنایی‌مقدم چه آمده است؟. عده‌ای می‌گویند احتمال دارد گلوله خمپاره‌ای به کنار پیکرش خورده و او را در زیر خاک پنهان کرده و همین امر باعث شده است که آمبولانس‌ها او را پیدا نکنند.

سال‌ها از این ماجرا گذشت و از هادی تنها یک مزار خالی در شهرمان باقی ماند. در یکی از روزها مادر شهید به زیارت مزار فرزندش به گلزار شهدا می‌رود و پس از دعا و فاتحه از جای خود بلند می‌شود. ظاهرا در گلزار شهدا، نمایشگاه عکسی از شهدای کشورمان برپا بوده است. مادر شهید ثنایی‌مقدم به تصاویر شهدا نگاه می‌کند و به یک عکس خیره می‌شود و ناگهان فریاد می‌زند این هادی منه.... این هادی منه... .

خانواده‌های شهدای حاضر در گلزار شهدا دور او جمع می‌شوند. کسی نمی‌دانست چه اتفاقی افتاده است. مادر شهید به سمت مسئول نمایشگاه می‌رود و می‌گوید این عکس را از کجا آورده‌اید؟، چه کسی این عکس را گرفته است؟ آنها نمی‌دانستند صاحب این عکس و عکاس آن کیست. اما مادر شهید می‌گوید:
- این هادی منه... من با دستان خودم این کلاه را برای او بافتم. این هادی منه...

رهبر معظم انقلاب با بیان اینکه آرمانهای نظام اسلامی، فراگیر و مربوط به همه جامعه بشری است تصریح کردند: ما برای تحقق این آرمانها، تعرض و تجاوز به حیثیت هیچ کشور و ملتی را جایز نمی دانیم اما نیروهای مسلح باید به قابلیتهایی برسند که هیچ کس نتواند حصار مستحکم کشور و ملت عزیز ایران را مورد تعرض قرار دهند.

به گزارش پایگاه خبری انصارحزب الله به نقل از پایگاه اطلاع رسانی دفتر مقام معظم رهبری، رهبر معظم انقلاب اسلامی صبح امروز (سه شنبه) در جمع فرماندهان ارتش و دست اندرکاران نمایشگاه دستاوردهای ارتش با ابراز خرسندی از پیشرفت مشهود در سراسر ارتش، «توأم شدن علم و عمل» را مهمترین عامل تحقق اهداف و انجام شدن صحیح کارها برشمردند و نیروهای مسلح را به توجه کامل به این عامل اساسی و پیش برنده فراخواندند.

حضرت آیت الله خامنه ای با اشاره به توصیه های مکرر معارف اسلامی درباره «جایگاه رفیع علم و عمل و ضرورت توأم شدن این دو عامل» افزودند: همانگونه که از سالها قبل تأکید شده است مراکز علمی و آموزشی در نیروهای مسلح، باید بطور مستمر رشد و ارتقا یابند.

حضرت آیت الله خامنه ای زنده نگه داشتن روح اعتماد به نفس، و «ابتکار و نوآوری» را موجب استمرار پیشرفت نیروهای مسلح دانستند و خاطرنشان کردند: کشف و بکارگیری حتی گوشه هایی از استعدادهای پیچیده، فراوان و ناشناخته انسان، می تواند هر محیطی از جمله محیطهای نظامی را متحول سازد، بنابراین سقف پرواز استادان و دانشجویان را بسیار بلند قرار دهید.

فرمانده کل قوا مقررات حاکم بر محیطهای نظامی از جمله نظم و انضباط را مهم خواندند و در عین حال افزودند: در محیط های آموزشی نیروهای مسلح، حالت تحرک و انعطاف نیز مورد توجه قرار گیرد.

ایشان، نیروهای مسلح مستحکم و متناسب با اهداف و آرمانهای جمهوری اسلامی را هدف بلند مدت نیروهای مسلح برشمردند و افزودند: آرمانهای نظام اسلامی، فراگیر و مربوط به همه جامعه بشری است البته ما برای تحقق این آرمانها، تعرض و تجاوز به حیثیت هیچ کشور و ملتی را جایز نمی دانیم اما نیروهای مسلح باید به قابلیتهایی برسند که هیچ کس نتواند حصار مستحکم کشور و ملت عزیز ایران را مورد تعرض قرار دهند.

توجه به دانش های جدید، استمرار ساخت تجهیزات، شتاب بخشیدن به نهضت قطعه سازی، به روز رسانی و خلق پدیده های جدید علمی، استفاده از اساتید مجرب، گسترش همکاری با مراکز علمی، دانشگاهی و توجه جدی به معنویات از دیگر توصیه های رهبر انقلاب اسلامی به فرماندهان ارتش بود.

در ابتدای این دیدار امیردریادار سیاری فرمانده نیروی دریایی ارتش جمهوری اسلامی ایران، در گزارشی افزایش روحیه معنوی پرسنل، نوسازی تجهیزات، ایجاد امنیت پایدار و گسترش همکاری با کشورهای دوست و همسایه را از جمله اقدامات این نیرو در سالهای اخیر اعلام کرد.

دریادار سیاری همچنین خودکفایی در تأمین و ساخت تجهیزات و اقلام دفاعی، ساخت انواع شناورهای سطحی و زیرسطحی، تقویت توان موشکی و گسترش ساماندهی دفاعی – رزمی را از جمله اهداف نیروی دریایی خواند