به گزارش خبرگزاری فارس از اردبیل، در این نامه که یک نسخه آن در اختیار خبرگزاری فارس در اردبیل گذاشته شده است در بیش از 10 صفحه نامه‌ای که به امضا اهالی این شهر رسیده است نسبت به عملکرد شورای شهر سوم و استعفای نابهنگام دنیایی شهردار سابق سرعین اعتراض شده و در این زمینه از استاندار اردبیل خواسته شده است نسبت به انحلال شورای شهر سرعین اقدام عاجل کند. در بخشی از این نامه آمده است: امضا‌کنندگان این نامه از اقشار مختلف شهرستان سرعین ضمن اعلام به اعتراض و نارضایتی شدید از برخی عملکرد شورای سوم شهر سرعین که در این چند سال گذشته به دلیل عدم لیاقت و دلسوزی زمینه‌ساز بروز مشکلات عدیده‌ای در شهر شده و همچنین اسباب رنجش خاطر مردم را فراهم کرده است از استاندار اردبیل که قطعاً واقف به موضوع هستند انتظار داریم به درخواست اهالی جوابی مثبت و منطقی دهند. به گزارش سولدوز به نقل ازفارس ، شهردار سرعین چند روز پیش به دلیل برخی فشارها از سوی تعدادی از اعضای شورای شهر سرعین استعفا داده و استعفای او نیز در جلسه شورای شهر سرعین مورد قبول و پذیرش واقع شده است که به نظر می‌رسد در روزهای آینده خبرهای داغی از این استعفا و حاشیه‌های آن خواهیم شنید. استاندار اردبیل نیز در نشست مطبوعاتی خود با خبرنگاران به صورت علنی به فشارها و تهدیدها علیه شهرداری سرعین اشاره کرده بود که تعدادی از اعضای شورای شهر سرعین با درخواست‌های نابجای خود مانع فعالیت شهردار شده و در کمتر از یک ماه زمینه‌ساز استعفای شهردار سرعین شدند.
| علی از حجاب گفت یا از بیت المال؟
پیش از این یک‌بار درباره مبارزه با مفاسد اقتصادی و اخلاقی نوشته‌ام. مدتی بحث بدحجابی و مفاسد اخلاقی به دلایلی از جمله موضوع "شخصی‌سازی دانشگاه آزاد" کمتر طرح می‌شد، تا اینکه اخیراً دوباره مورد توجه قرار گرفته است. نگارنده به هیچ عنوان منکر ضرورت و اهمیت حجاب با همان شرایط و حدود مشخص‌شده توسط مراجع عظام نیست و از مضرات و آسیب‌های خطرناک و خانمان‌برانداز بدحجابی نیز غفلت ندارد. شکی نیست که باید برای ترویج و فرهنگ‌سازی حجاب مجدانه تلاش کرد و اقدامات ایجابی و سلبی لازم را با رعایت تمام جوانب فرهنگی، دینی و شرعی به انجام رساند. آنچه سبب دست بردن به قلم است، نحوه طرح موضوع و تعارض‌هایی همچون سکوت در برابر دسته‌ای دیگر از مفاسد و معاصی است. در سالیان اخیر بارها شاهد اعلام موضع علما درباره بدحجابی بوده‌ایم. اما در مورد مسائلی چون مفاسد اقتصادی یا عدالت که در دیدگاه‌های رهبر معظم انقلاب همواره از اولویت و اهمیت درجه اول برخوردار بوده، هیچ‌گاه این همه تأکید و توجه وجود نداشته است! این سطور به هیچ وجه قصد وهن یا طعن به بزرگان دینی و علمای حوزه را ندارد. شکسته باد این قلم اگر بخواهد موردی از مسلمات دین را نفی کند! بریده باد این زبان اگر بخواهد اسائه ادبی به ساحت مرجعیت و علما نماید! خاموش باد این اندیشه اگر نیت سوئی در این گفتن و نوشتن داشته باشد! آقایان بزرگان قوم و علمای قم! مگر علی را به عدلش و ایستادگی‌اش در برابر امتیازطلبی و فزون‌خواهی نمی‌شناسیم؟ و مگر علی همانی نیست که: "قُتِل لشدّة عدلِه"؟ از خود شما گرامیان شنیده‌ایم که علی به محض پذیرفتن خلافت، گفت آنچه از بیت‌المال به یغما رفته است بازپس می‌گیرد حتی اگر به عنوان مهریه به زنان داده شده باشد. سیدالشهدا در کربلا، علت رویگردانی سپاهیان یزیدی از سخن حق را انباشته شدن شکم‌ها از مال حرام دانست. مگر صاحب عصر و منجی موعود جهانی همانی نیست که زمین را لبریز از قسط و عدل می‌کند، آنچنان‌که از ظلم و ستم مملو شده است؟ در وصف حکومت مهدوی همواره از برادری، عدالت، مواسات و مساوات، رفع تبعیض و ستم و آرمان‌های رفیعی از این دست سخن گفته‌اند. حال چگونه است که در این سالیان، ندای رهبر انقلاب در مطالبه عدالت و رفع فقر، فساد و تبعیض و مبارزه با مفاسد اقتصادی و اشرافیگری فرید و وحید مانده است و هیچ صدایی در حمایت این خواستن‌های مکرر و مظلومانه برنمی‌خیزد؟ مگر نه آنکه از قدیم‌الایام بزرگان اخلاق و مردان خدا همواره در اهمیت لقمه حلال سخن رانده‌اند؟ مگر این نیست که بخش اعظمی از حدود و مقررات شرعی اسلام را احکام اقتصادی تشکیل می‌دهد؟ چگونه می‌توان متوقع بود که ربا ـ این عمل زشت که به منزله اعلام جنگ با خداست ـ رایج شود و آنگاه فساد اخلاقی و مظاهری همچون بدحجابی از عرصه اجتماع رخت بربندد؟ رشاء و ارتشاء متداول باشد و انتظار داشت که از لقمه‌های آلوده، جوانانی پاک و دین‌دار برآید؟ چگونه می‌توان به آفتابه‌دزد خرده گرفت آنگاه که می‌بیند جماعتی سر در آخور بیت‌المال دارند و می‌چرند، اما صدایی از کسی بر نمی‌خیزد؟ چه بسا جوانانی که خودآگاه یا ناخودآگاه به عنوان اعتراض به این نابسامانی‌های اجتماعی و اقتصادی روی به برخی مظاهر ضداخلاقی می‌آورند. جدای از آنانی که از فرط فقر و نداری ذلت فحشا و منکر را به جان می‌خرند! آیا جا ندارد حداقل به همان اندازه که برای بدحجابی سینه چاک می‌شود، برای عدالت و مبارزه با تبعیض و فساد اداری و اقتصادی صدایی بلند شود؟ چرا آن هنگام که اموال و ثروت عمومی کشور به نام وقف در معرض تصرف و شخصی شدن قرار می‌گیرد، هیچ صدایی از قم برنمی‌خیزد؟ بزرگواران! گویا اولویت‌ها جابه‌جا شده است؟ آن همه که امیرالمؤمنین در عهد خویش با مالک اشتر، به عنوان والی حکومت اسلامی، بر حفظ و صیانت بیت‌المال، عدالت و محدودسازی نزدیکان و خواص تأکید دارد، بر هیچ وظیفه حکومتی دیگر اصرار نمی‌ورزد. شکسته باد این قلم اگر بخواهد موردی از مسلمات دین را نفی کند! بریده باد این زبان اگر بخواهد اسائه ادبی به ساحت مرجعیت و علما نماید! خاموش باد این اندیشه اگر نیت سوئی در این گفتن و نوشتن داشته باشد! اما فردی که پای منابر و سخن دانشمندان دین بزرگ شده است نباید به دنبال پاسخ سؤالاتش باشد؟
|
به راستی چرا در تصمیمات فرهنگی، نظرات علما لحاظ نمی گردد؟ علت آن چه می تواند باشد!؟ سوالم را صریح تر مطرح می کنم: آیا در رویکرد فرهنگی دولت ، عده ای به دنبال حذف روحانیت اصیل و یا بهتر است بگویم اسلام منهای روحانیت نیستند؟ این پرسش بدین جهت مطرح شد که شما در تقسیمات سه گانه یتان از دین نیز ، جایگاه فقه و فقاهت شریف را ،تا حد الزامات خشک و خشن و بی روح ، تقلیل داده و آن را در عمل به انزوا کشانده و نا کارآمد معرفی کرده اید...
خدایی که ذکرش، فخر و شرافت اهل ذکر است؛ خدایی که شکر و سپاسش فوز و سعادت سپاسگزاران؛ خدایی که اطاعت و بندگی اش، اهل طاعت را نجات بخش است؛ سلام و صلوات خدا بر محمد مصطفی وآل پاکش. خدایا ! دلهای ما را چنان به ذکر خود مشغول گردان که از فکر و ذکر غیر تو فارغ گردد و زبان ما را آن سان به شکر و سپاس خود مشغول دار که ابدا به شکر دیگری نپردازد و اعضا و جوارح ما را چنان مستغرق طاعت خود گردان که از طاعت غیر تو باز ماند. آمین یا رب العالمین
آقای حجت الاسلام شیخ بهمن شریف زاده سلام علیکم ، مرقوم شریف واصل شد، ان شاءالله تعالی با سلامت و سعادت قرین باشید، از استقبال شما جهت برگزاری مناظره با اینجانب سپاسگزارم،اما برای برطرف شدن دغدغه های حضرت عالی نسبت به سه مبحث : مواضع ، قابلیت ها و موضوع مناظره، که در جوابیه به بیان آنها پرداخته بودید، به ترتیب به عرض می رسانم :
الف: اینجانب خود یکی از فعالان ستاد انتخاباتی دکتر احمدی نژاد در دورهای نهم و دهم انتخابات ریاست جمهوری بوده و نیز ازعلاقمندان و ارادتمندان به شخص ایشان بوده و هستم، اما بی شک این به آن معنا نیست که نقدهایی بر رویکردهای فرهنگی دولت بخصوص دولت دهم(!) نداشته باشم.
جناب آقای شریف زاده از آنجایی که پرداختن به این مقوله و نقد و بررسی آن در این نوشتار میسر نیست مواضع خود را نسبت به رویکردهای فرهنگی دولت بخصوص دولت دهم و بهتر است که بگویم رویکردهای فرهنگی برخی از اطرافیان رئیس جمهور محترم، در قالب چند پرسش ، مطرح خواهم کرد. لیکن آنچه مسلم و محرز است و برای خاص و عام ، ملموس و محسوس بوده این است که اوضاع و احوال و شرایط فرهنگی کشور? در حال حاضر، تا رسیدن به وضعیت مطلوب، با آنچه که مردم از رئیس جمهور منتخب و محبوب خود انتظار دارند فاصله زیادی دارد و کاستی های فراوانی در «امور فرهنگی» احساس می شود .
اما چون سوالات زیادی دراین باب (رویکردهای فرهنگی دولت) مطرح بوده و هست و پرداختن به آن از حوصله شما و خوانندگان محترم خارج است، لذا در بیان مواضع خود فعلا در سه قالب به طرح سوالاتی خواهم پرداخت.
گزارش صراط به نقل از فارس، بدحجابی در جامعه به معضلی برای خانواده‌ها و مسئولان بدل شده است، کارشناسان علت‌های بسیاری را در زمینه رواج بدحجابی موثر می‌دانند که مشکلات روحی و روانی، ناآگاهی و بی‌توجهی خانواده‌ها را می‌توان از مهم‌ترین این عوامل دانست.
مردانی که دین و ایمان ندارند، از غیرت هم بویی نبرده‌اند، این مردان در برابر عشوه‌گری‌های زنان و دختران خود در جامعه بی‌تفاوت هستند و بی‌شک این بی‌غیرتی‌ها از علت‌های اصلی رواج بدحجابی به شمار می‌رود.
زنان بدحجاب زندگی خانواده‌ها را خراب می‌کنند
کارشناس فرهنگی امور بانوان اداره کل تبلیغات اسلامی استان کرمان در گفت‌و‌گو با خبرنگار فارس افزود: در جامعه ما بدحجابی بیشتر از بی‌حجابی رواج دارد و ما کمتر شاهد بی‌حجابی هستیم.
طیبه محمدی ابراز داشت: با آغاز فصل تابستان و به بهانه گرما، بعضی از افراد لباس‌های بدن‌نما و نازکی را به تن می‌کنند که این امر بی‌حجابی به شمار می‌آید.
وی با بیان اینکه خداوند به علت ظرافت زنان، مسئله حجاب را برای آنها واجب کرده است، گفت: خداوند امنیت را برای زنان بیشتر از مردان می‌خواهد و زمانی که زن باحجاب باشد، مورد تعرض قرار نمی‌گیرد.
عکس: زنان نانآور فسایی
سرخ می‌شود صورتت آنگاه که حرارت تنور بر آن سیلی می‌زد و با تن رنجورت از سپیده دم در تکاپوی تهیه نان سفره شهرنشینانی هستی که دیگر طبع‌شان به نان‌های آغشته به جوش‌شیرین سازگار نیست.
همواره درد را هجی می‌کنی؛ گرمای سوزان‌تر از کلوت‌های کویر را به جان می‌خری تا نان سفره‌ات حلال باشد.
چه بسیارند زنانی که با مزدِ حاصل از ساعت‌ها کار طاقت فرسا مایحتاج زندگی خود را تهیه می‌کنند، دردا که افرادی سودجو بی‌اعتنا به این قشر و کمبودهای جامعه جیب‌هایی با گنجایش چند هزار میلیاردی از پول بیت‌المال برای خود دوخته‌اند.
