کمتر از 2 ماه از پیروزی انقلاب اسلامی می گذشت که زمزمه هایی از عدم اقبال مردمی نسبت به حکومت اسلامی از سوی گروه های روشنفکر به گوش می رسید.

بولتن نیوز  ، این گروه ها که توانسته بودند در میان جامعه مدنی آن زمان و افراد صاحب قلم و رسانه نفوذ قابل توجهی داشته باشند با القای این موضوع که مردم خواهان حکومت های دموکراتیک(سوسیالیست و لیبرالیست) هستند همواره بر موج تبلیغاتی سوار شده و فضای یاس و ناامیدی را در جامعه نسبت به اجرای احکام اسلام گسترش می دادند؛ حال بماند که این عمده این گروه ها تا پیش از پیروزی انقلاب اسلامی کمترین اقبال عمومی را در مردم داشتند و در بسیاری از موارد نیز نقش افشاگر را برای ساواک ایفا کردند.

امام امت نیز با اطمینان خاطر از آرای مردمی و جهت قطع وسائس خناس از گوش مردم انقلابی ایرانی، فرمان برگزاری همه پرسی را صادر نمودند و از امت خود خواستند تا با رای به جمهوری اسلامی-نه یک کلمه بیشتر و نه یک کلمه کمتر- خط قرمز خویش را به دشمنان نشان دهند.

بلافاصله پس از اعلام نتایج انتخابات نیز حضرت امام با صدور پیامی رادیویی و تلوزیونی ضمن تقدیر از اقدام مردم، مسائل مهمی را مطرح نمودند. اگرچه این همه پرسی دارای جوانب متعددی می باشد که هر کدام از آنها نیاز به بررسی دارد اما نگاهی به نخستین پیام تلوزیونی حضرت امام پس از برگزاری رفراندم حاوی نکات ارزنده ای است که بی ارتباط با مقطع فعلی نمی باشد.


 

صبحگاه 12 فروردین روز نخستین حکومت اللَّه است‏...

تعبیر حضرت امام از آرای عمومی به جمهوری اسلامی، تعبیری بود که بسیاری را به شگفت آورد؛ ایشان پیش از پیام تلوزیونی خود به ملت ایران، در پیامی مکتوب ضمن تشکر و قدردانی از مردم، در توصیف این روز بزرگ اشاره داشتند:

«صبحگاه 12 فروردین روز نخستین حکومت اللَّه است‏...»(صحیفه امام، ج‏6، ص: 453)

اگرچه این تعبیر در ابتدای امر اندکی ثقیل به نظر می رسد اما نوجه به مفاد پیام تلوزیونی ایشان، باز گو کننده رمز این تعبیر می باشد.

در نخستین پیام حضرت امام، سه محور اصلی وجود دارد که تحقق آنها مسلما تحقق حکومت الله و مقصد انبیا الهی می باشد که عبارتند از:

1- اجرای احکام اسلام 2- تقویت مستضعفین 3- تامین آزادی های سیاسی و اجتماعی جهت رشد انسانی

اجرای احکام اسلام

اجرای احکام اسلامی و معرفی اسلام ناب به همه جهانیان از جمله بنیادی ترین اهداف پیامبر اسلام بوده است که همواره و در همه مراحل سعی در شناساندن و تبلیغ اسلام از سوی ایشان به چشم می خورد که حضرت امام در این باره فرمودند:

«وعده خداوند تعالى نزدیک است‏... تاکنون این راهى را که پیمودیم براى تبعیت از اسلام و احکام اسلام بوده است و ما اسلام را باید معرفى کنیم به عالم؛ و اگر چنانچه آن طور که اسلام هست معرفى بشود به عالم، عالم توجه به اسلام پیدا مى‏کند. متاعِ مسلمینْ متاعِ ذى قیمتى است لکن عرضه باید بشود   .

لکن همه مکلفیم که احکام اسلام را مراعات کنیم. باید بازار ما بازار اسلامى باشد؛ بازار ما از بى‏انصافى باید شستشو بشود. باید دولت ما و همه دولتهایى که بعدها مى‏آیند همه‏روى موازین اسلامى باشد، وزارتخانه‏ها روى موازین اسلامى‏باشند، ادارات دولتى روى موازین اسلامى باشند. باید مملکتى که رنگِ طاغوت دارد مبدل بشود به مملکتى که رنگِ اللَّه دارد. باید مملکت طاغوتى به مملکت الهى تبدیل بشود.»

تقویت مستضعفین‏

«مستضعفین» و توجه به ایشان از جمله دغدغه های مهم حضرت امام بوده است که از طلیعه پیروزی انقلاب اسلامی تا پایان عمر شریف ایشان در پیام ها، نامه ها و سخنرانی های معظم له قابل درک می باشد.

تحقق حکومت مستضعفین نیز از جمله وعده های الهی می باشد که قرآن کریم در این باره بشارت می دهد:

«وَ نُریدُ أَنْ نَمُنَّ عَلَى الَّذینَ اسْتُضْعِفُوا فِی الْأَرْضِ وَ نَجْعَلَهُمْ أَئِمَّةً وَ نَجْعَلَهُمُ الْوارِثین‏»(قصص، آیه 5)

بنیانگذار انقلاب اسلامی نیز پس از برگزاری همه پرسی در این باره اشاره می دارند:

«در جمهورى اسلامى ظلم نیست. در جمهورى اسلامى این طور مسائلى که زورگویى باشد نیست. فقیر و غنى؛ نمى‏تواند طبقه غنى بر طبقه فقیر زور بگوید، نمى‏تواند استثمار کند، نمى‏تواند آنها را با اجر کم وادار به عملهاى زیاد بکند. باید مسائل اسلامى حل بشود در اینجا و پیاده بشود...و من به همه اقشار ملت- به تمام- عرض مى‏کنم که در اسلام هیچ امتیازى بین اشخاص غنى و غیر غنى، اشخاص سفید و سیاه، اشخاص [و] گروههاى مختلف، سنّى و شیعه، عرب و عجم، و ترک و غیر ترک- به هیچ وجه- امتیازى ندارند.

اقلیتهاى مذهبى حقوقشان رعایت مى‏شود؛ اسلام به آنها، براى آنها احترام قائل هست. براى همه اقشار احترام قائل است. کردها و سایر چیزها- سایر دستجاتى که هستند و زبانهاى مختلف دارند، اینها همه برادرهاى ما هستند و ما با آنها هستیم و آنها با ما هستند»

 

تامین آزادی های سیاسی و اجتماعی

از جمله تهمت هایی که از ابتدای پیروزی انقلاب اسلامی نسبت به نظام اسلامی روا داشته می شد، مسئله آزادی های سیاسی و اجتماعی بود که مخالفان همواره از آن به عنوان دیکتاتوری دینی یاد می کردند.

استاد مطهری به عنوان یکی از تئورسین های انقلاب اسلامی با ارائه تعریف از حدود و صغور آزادی در اسلام و ارائه سخنرانی های متعدد-که بعدها با عنوان کتاب «آزادی معنوی» منتشر شد- به سرعت در این خصوص ابهام زدایی نمودند و حضرت امام نیز در پیام تاریخی خود پس از 12 فروردین در خصوص این مهم اذعان داشتند:

«اختناق در اسلام نیست؛ آزادى است در اسلام براى همه طبقات: براى زن، براى مرد، براى سفید، براى سیاه، براى همه. مردم از این به بعد باید از خودشان بترسند نه از حکومت؛ از خودشان بترسند که نبادا خلاف بکنند. حکومت عدل [از] خلافها جلوگیرى مى‏کند، جزا مى‏دهد. ما از خودمان باید بترسیم که خلاف نکنیم و الّا حکومت اسلام خلاف نخواهد کرد. دیگر قضیه سازمان امنیت در کار نیست، زجرهاى سازمان امنیت دیگر در کار نیست؛ دیگر نمى‏توانند پاسبانها به ما زور بگویند و به ملت ما زور بگویند. دیگر نمى‏تواند دولت به ملت زور بگوید؛ دولت در حکومت اسلامى در خدمت ملت است، باید خدمتگزار ملت باشد. و ملت چنانچه نخست وزیر هم یک وقت ظلم کرد، در دادگاهها از او شکایت مى‏کند و دادگاهها او را در دادگاه مى‏برند؛ و جرم او اگر ثابت شد، به سزاى اعمالش مى‏رسد. این دیگر آن طور نیست که در اسلام بین نخست وزیر و بین غیر نخست وزیر فرق داشته باشد.»

این پیام می تواند معیار بسیار مناسبی برای مسئولان و کارگزاران نظام اسلامی باشد تا کارنامه خود را با این سنگ میزان بسنجند و عیار کار خود را به دست آورند.