هر سال بعد از اتمام اردوی راهیان نور با گذر از بهشت زهرا و میثاق با شهدائ در قطعه 24 آلونک نه نه
علی در دل غوغا به پا می کرد اما امسال هرچه از دور در قطعه 24 نظاره کردم چیزی ندیدم و فکر کردم
قطعه را اشتباهی اماده ام و سرانجام مجبور شدم از نوشته هایم استفاده کنم. آخر در گوشه دفترچه ام
آدرس دقیق آن را نوشته بودم و وقتی طبق آدرس جلو رفتم در کمال تعجب دیدم سنگی نمایانگر است که
سالهای گذشته فقط عکس آن را نشان می دادیم. آری سنگ قبر شهید قربانعلی رخشانی مهماندوست
که سالهای قبل بدلیل بسته بودن درب اتاقک نه نه علی کسی آ نرا نمی دید . و در کنار قبرشهید، قبر
مادر شهید و یا بهتر بگیم همان نه نه علی خودمان که در ابتدای اسفند ماه دار فانی را وداع گفت. اما حالا
که می خواهیم برای هم کاروانی هایمان بگویم که اینجا چی بوده و چه به سر مزار این شهید آمده این
بهت زدگی امکان تکلم را می گیرد. آری از آلونک نه نه علی که حدود 33 سال در این مکان خاطرات زیادی
به خود دیده بود و 20 سال نجوای شبانه روزی دلنشین مادر شهیدی که در درون آن با قرائت قران و دعا
درهم آمیخته شده بود حال چیزی باقی نمانده است و همچون سیلی که با آمدنش خانه های آباد را ویران
می کند مسئولین متمدن!!! که روزی قبور شهدا را به بهانه ساماندهی نابود کردند حالا این یادمان
گرانبهای استقامت را نابود کرده اند. اما اگر این اتاقک خانه یک اشرافی و یا سرمایه دار بود به این سرعت
تخریب می شد که البته صرف هزینه های هنگفت سالانه میراث فرهنگی جهت بازسازی اماکن قدیمی که
بسیاری از حاکم جور باقی مانده چیزی دیگر را نشان می دهد و آثار شهدا و خانواده هایشان هر روز با
بهانه هایی در حال از بین رفتن است. آیا مسئولین بهشت زهرا و بنیاد شهید میی خواهند همچون
گذشته بهانه تمدن گرایی سر بدهند و آرام آرام آثار شهدا و خانواده هایشان را نابود کنند؟. که البته جایی
بسی تاسف و وااسفا دارد . آیا می خواهند بقیه قبور شهدا را با فوت خانواده هایشان نیز ساماندهی
کنند؟!!! امید است که خانواده شهدا کمی هوشیار تر شده و اجازه ندهند هر کس و مسئولینی به بهانه
ای سعی در تخریب و از بین بردن آثار شهدا داشته باشد.امید است مسئولین با بازسازی مجدد این خانه
عشق و صفا و استقامت، مجدد دل مشتاقان شهدا را شاد کنند.
